Летам луг на­га­д­вае ка­зач­нае цар­ства кве­так. Якіх толькі кра­сак тут няма!

Вітаюць усмеш­кай летні дзень бя­люткія ра­монкі. Здалёку мільга­ю­ць чы­рво­нымі іскрын­камі смолкі. У гу­стой траве сха­валіся фіяле­та­выя зва­ночкі. Сціпла схіляюць галоўкі пяш­чот­ныя васількі. Каля белай і ру­жо­вай ка­ню­шы­ны тан­цу­ю­ць ня­стом­ныя ма­тылькі і пра­цавітыя пчолы.

Не злічыць вершаў і казак пры­све­ча­ных квет­кам на летнім лузе. Кветкі  — шчаслівая ўсмеш­ка ка­рот­ка­га ле­цей­ка. Яны до­ра­ць люд­зям сваю пры­га­жос­ць. (67 слоў)

Па­вод­ле У. Ягоўдзіка.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку коскі ў вось­мым сказе і пра­цяжніка ў пе­ра­да­пошнім сказе.