Дзень выдаўея цёплы, лас­ка­вы. Шчыра ўсміха­ец­ца з неба вес­на­вое со­ней­ка. Бя­гу­ць, пе­ра­звонь­ва­юц­ца з др­э­вамі і ку­стамі ру­чайкі. А лес ша­по­ча, звініць, спя­вае! Усе гукі зліва­юц­ца ў адзін ка­зач­ны хор.

У такі час цяжка ўсёдзець дома. Хо­чац­ца пас­лу­ха­ць га­ла­сы вяс­но­вых пту­шак, па­лю­ба­вац­ца пер­шымі квет­камі.

Уз­го­рак усы­па­ны блакітна­ва­тымі пра­лес­камі. Кветкі ства­ра­ю­ць ка­зач­ны ма­лю­нак вялікага ды­ва­на з пра­ле­сак. На душы ста­новіцца лёгка і свет­ла ад су­стр­эчы з блакітным дзівам. (68 слоў)

Па­вод­ле У. Шай­да­ва.