Пад ста­рой ліпай расцвіла ма­лень­кая фіялка. Пры­го­жыя ма­тылькі кру­жыліся толькі над высокімі квет­камі. I таму фіялка'са­мот­на цвіла ў гу­стой траве.

Рап­там над квет­кай за­гу­ла пра­цавітая пчала. Яе пры­вабіў цудоўны пах фіялкі. Ён самы чароўны з усіх ранніх кве­так. Пчала апусцілася на сінія пялёсткі. Праз імг­нен­не з кро­пель­кай ду­х­мя­на­га нек­та­ру яна па­ля­це­ла ў вулей.

Ма­лень­кая фіялка па­ве­ся­ле­ла. Яна ад­чу­ла сябе самай шчаслівай на вес­на­вой зямлі. (66 слоў)

Па­вод­ле К. Каліны.