Апенькі не рас­ту­ць па адной. Яны ідуць у на­ступ­лен­не незлічоным вой­скам. Най­больш ім па­даб­а­ец­ца гас­па­да­ры­ць на ста­рых пра­се­ках, на спіла­ва­ных пнях. А самыя ад­важ­ныя з іх ка­раб­ка­юц­ца па камлі бяроз, соснаў і дубоў. Смок­чу­ць сок жы­во­га дрэва. То­ча­ць яго карані.

Апенькі  — ляс­ныя шкоднікі. 3 імі трэба зма­гац­ца. Тут мо­гу­ць да­па­маг­чы грыбнікі. Яны лю­бя­ць вяр­тац­ца дамоў з поўнымі ко­шы­камі. Пры­ем­на зма­гац­ца з апень­ка­вым вой­скам. Няма калі су­ма­ва­ць. (67 слоў)

Па­вод­ле У. Ягоўдзіка.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку пря­цяжніка ў сёмым сказе.