Месца для нач­ле­гу вы­бралі вельмі до­брае. Ста­рыя яліны вы­со­ка ўзнеслі лапы ў чор­нае неба. Пад др­э­вамі быў сухі ўзго­рак. На ім густа раз­расліся ве­ра­сы, па­па­раці, бліскучы бруснічнік.

Яло­выя лапы моцна пе­рап­ля­таліся. Праз іх цяжка было праб­рац­ца. Пад імі было ўтуль­на.

Сюды не да­ся­галі вятры. Дождж не прабіуся б праз гу­стыя яло­выя нетры.

Міколка на­ця­гаў на ўзго­рак лісця, моху, яло­вых лапак. Дзед нават крак­та­нуў ад вялікага за­да­валь­нен­ня. (69 слоў)

Па­вод­ле М. Лынь­ко­ва.