За акном па­чу­ла­ся вароніна кар­кан­не. Я адклаў кнігу, па­ды­шоў да акна. Каля ганка сяд­зелі дзве ва­ро­ны. Перад імі ля­жа­ла хлеб­ная ска­рын­ка.

Ма­ла­дая ва­ро­на карк­ну­ла і рас­кры­ла дзюбу. Гуль­тай­ка ха­це­ла* каб маці па­карміла яе. Ста­рая ва­ро­на толькі круціла га­ла­вой. Дачка магла сама справіцца з такой ра­бо­тай. Ма­ла­дая ва­ро­на зноў за­кар­ка­ла. Тады маці ўзяла ў дзюбу ска­рын­ку, далёка>за­шпур­ну­ла яе.

Ва­ро­ны кінуліся да спа­жы­вы. Маці зна­рок пры­пазнілася. Дачка паспе­ла схапіць ска­рын­ку. (70 слоў)

Па­вод­ле А. Ба­да­ка.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку коскі ў шо­стым сказе.