На­ступіла сапраўдная вясна. Стала блакітным неба. Павеяў за­ходні вецер, прынёс адлігу.

Пры­ля­цеў на плот ве­ра­бей­ка. ГлядзіцьА а на стра­се лед­зя­шы за­пла­калі. Ко­цяц­ца з іх, па­да­ю­ць на дол блакітныя кроплі.

Скок­нуў ве­ра­бей­ка, злавіў кро­пель­ку ды на плот сеў. А кро­пель­ка смач­ная і чы­с­ц­ют­кая. Па­каш­та­ваў яе ве­ра­бей­ка, зноў з плота пырх­нуў. Пад­ля­цеў ён і яшчэ адну кро­пель­ку дзюб­кай злавіў.

Напіўся ве­ра­бей­ка, па­ля­цеў мушак лавіць. Вада  — гэта яшчэ не яда. (70 слоў)

Я. Га­лу­бовіч.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку коскі ў пятым сказе

і пра­цяжніка ў апошнім сказе.