Летам кож­ную раніцу Цімошка і Пятрок спя­ша­юц­ца да знаёмага садоўніка. Дзед Міхась пры­вет­на ўсміха­ец­ца хлоп­чы­кам. Ён шчыра вітае сваіх па­мочнікаў. Гэты сад дзя­ду­ля кла­патліва ўзга­да­ваў сваімі рукамі. Некалі тут была пуст­ка. а цяпер рас­ту­ць яблыні і грушы.

Хлоп­чыкі набіраюць поўныя вяд­зер­цы вады і паліваюць ма­лад­зенькія дрэўцы. Стру­мень­чыкі вады зіха­ця­ць і пераліва­юц­ца на сонцы цудоўнай вясёлкай. Во­сен­ню сад дасць новы ўра­джай, па­ча­стуе ма­ленькіх садоўнікаў смач­нымі пла­дамі. (66 слоў)

Па­вод­ле М. Даніленкі.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку коскі ў пятым сказе.