Во­сен­ню мы з бра­там блу­калі па грыб­ных мясцінах і ўбачылі дзікую яб­лы­ню. Лісце на ёй па­ча­ло ўжо жоўкнуць і апа­да­ць. Ма­ленькія яб­лычкі яшчэ моцна тры­маліся за галінкі. Я пра­па­на­ваў брату ас­ця­рож­на вы­ка­па­ць пры­го­жую яб­лы­ню і пе­ра­везці ў наш сад.

Рап­там на галінкі яблыні села ча­род­ка пту­шак. Яны пачалі ла­са­вац­ца сакавітымі пла­дамі. Мы вы­ра­шылі не вы­коп­ва­ць яб­лы­ню. Ляс­ным жы­ха­рам яна патр­эб­ная больпц чым нам. (65 слоў)

Па­вод­ле I. Му­ра­вейкі.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку коскі ў апошнім сказе.