У лесе было вельмі ціха. Сва­волілі толькі малыя зве­ра­ня­ты. Да­ро­слыя звяры су­па­кой­валі іх. Яны па­пяр­эдж­валі ма­лы­хА што хутка зда­рыц­ца дзіва. Дзіця­ня­ты прыціхлі, аг­лед­зеліся, пры­слу­халіся. У хуткім часе ўсе ўбачылі на шэрым дрэве зялёны лісцік. Ён нясме­ла вы­гля­даў з ду­х­мя­най пу­пышкі дрэва. I зве­ра­ня­ты ўсё зра­зу­мелі. Вось чаму ў лесе па­на­ва­ла не­звы­чай­ная цішыня. Усе чакалі на­ра­дж­эн­ня пер­ша­га ліста. Гэта і ёсць вес­на­вое дзіва лесу. (65 слоў)

Па­вод­ле Г. Цы­фе­ра­ва.