Ці заўважалі вы пры­га­жос­ць лет­ня­га ве­ча­ра? Усюды кла­дуц­ца цені. Со­неч­ныя промні асвят­ля­ю­ць і па­бу­до­вы, і дрэвы, і жыта ў полі. Жа­ва­ра­нак апус­ка­ец­ца з вышыні, *тра­пе­чац­ца нізка над га­ла­вою. Ён ужо ад­чу­вае блізкі на­ды­ход ночы.

Дзяўчаты вяр­та­юц­ца з поля з бу­ке­тамі. А ў бу­ке­тах сінія зва­ночкі, жоўтая медуніца, га­ро­шак.

Сонца ўжо сха­ва­ла­ея за не­басхіл. Яно шле развіталь­нае свят­ло. У небе вы­со­ка за­гар­э­ла­ся, заміргала зорка. Дзень скон­чыўся. (67 слоў)

Па­вод­ле М. Луп­ся­ко­ва.