Во­зе­ра Нарач лічыцца жам­чу­жы­най Бе­ла­русі. Чы­стае неба адбіва­ец­ца ў яго праз­ры­стай вадзе. Сонца цэлымі днямі пазірае ў на­ра­чан­с­кае люст­ра. Начамі ў ім лю­бу­юц­ца на сябе зоркі. Бераг во­зе­ра вар­ту­ю­ць сосны. Майскімі днямі каля На­ра­чы ку­ку­ю­ць зязюлі. Шмат каля во­зе­ра салаўёў. Як яны лю­бя­ць спя­ва­ць у маі! Цудоўныя ме­ло­дыі іх спеваў пе­ра­ля­та­ю­ць праз усю Нарач.

Хто хоць раз па­бы­ваў на во­зе­ры Нарач, той палюбіць яго на ўсё жыццё. (69 слоў)

Па­вод­ле У. Ліпска­га.