У ціхі со­неч­ны дзень я сабраўся па журавіны. 3 нізіны па­цяг­ну­ла вільгот­ным па­вет­рам. Тут ля­жа­ла цёмнае ба­ло­та.

У пром­нях сонца бліснулі чы­рво­ныя агень­чыкі журавін. Яны нібы ку­па­юц­ца ў пром­нях ве­раснёўскага сонца. Чы­рво­нымі ліхта­ры­камі бу­ду­ць гар­эць яны да са­ма­га снегу.

Кожны дзень на ба­ло­та пры­ля­та­ю­ць шпакі, драз­ды, сойкі. Яны лю­бя­ць ла­са­вац­ца яга­дамі. А потым ся­ду­ць на голлі і спя­ва­ю­ць пе­сень­ку ла­год­на­му со­ней­ку і шчодра­му ве­рас­ню. (66 слоў)

Па­вод­ле М. Бусь­ко.