Пры­го­жае імя далі нашы продкі гэта­му звяр­ку. Ды і сам ён вельмі пры­го­жы. На спіне ў ласкі ка­рыч­не­вае футра. На жывоціку яно белае. А зімой увесь звя­рок ста­новіцца белым.

Ад ласкі нівод­ная мыш не ўцячэ. Самая глы­бо­кая нара не ўратуе мышку. Ласка добра палюе на зямлі і ў норах. Сваё гняз­до звя­рок будуе ў дуп­лах ста­рых дрэў. Часам ён селіцца пад пад­ло­гаю ў хаце. Людзі рады та­ко­му су­се­ду. (70 слоў)

Па­вод­ле У. Ягоўдзіка.