Да­гляд­чык моцна пас­ту­каў у па­рож­няе вядро. Звы­чай­на пасля та­ко­га за­пра­ш­эн­ня да кар­му­шак беглі зубры. На гэты раз лес глуха маўчаў.

Толькі праз гадзіну пачуўся тупат. На па­лян­ку вый­ш­ла ча­ра­да зуброў. Іх было мала. Зубры ўхапілі трохі сена і за­спя­шаліся ў гуш­чар.

Да­гляд­чык пайшоў за імі. У за­расніках ён застыў ад здзіўлення. На па­ля­не цес­ным колам стаялі зубры. Яны цяг­нуліся пысамі да ма­лень­ка­га зуб­ра­няці. Зубры дыхалі на ма­ло­га, са­гра­валі яго. (70 слоў)

Па­вод­ле Я. Зазекі.