Настаў студ­зень. Снег па­за­сы­паў кусты, замёў дарогі.

3 восені зуб­ра­ня пад­рас­ло, па­ду­ж­э­ла. Яно змяніла мы­ша­стую поўсць на бурую. На спіне з’явілася гарбінка. На лбе прар­э­заліся рожкі.

Стары зубр пачаў вучы­ць ма­ло­га здаб­ы­ва­ць сабе ежу. Ба­ць­ка наваліцца на рабіну, прыгнё дрэва да зямлі. Малы па­чы­нае аб’ядаць галіны.

Зуб­ра­ня любіла ду­жац­ца са ста­рым зуб­ром. Малы заўсёды па­чы­наў на­сту­па­ць. Ба­ць­ка ады­ходзіў, пад­да­ваўся, кідаўся наўцёкі. Тады зуб­ра­ня ра­дас­на бегла за ім. (69 слоў)

Па­вод­ле Я. Зазекі.