Колькі на свеце цудоўных мясцін! На далёкай поўначы не­за­быўнае ўра­жан­не пакідае паўноч­нае ззян­не. Со­неч­ны поўдзень здзіўляе ка­зач­нымі прас­то­рамі Чор­на­га мора. Усюды жы­ву­ць доб­рыя і пра­цавітыя людзі.

Аднак заўсёды перад ва­чы­ма ў кож­на­га род­ныя во­бра­зы. Раз­носіцца пах кве­так на зялёных лугах. Пад высокім небам чу­ец­ца спеў жа­ва­ран­ка. Над блакітным азяр­цом зіха­ця­ць праз­ры­стыя воб­лакі. Пры­га­д­ва­ец­ца кожны ку­то­чак, кож­ная сця­жын­ка. Дзе яшчэ можа быць такое ха­рас­тво? (65 слоў)

Па­вод­ле М. Хве­да­ровіча.