Гэтую квет­ку на­зы­ва­ю­ць сном. Яна цвіце разам з пра­лес­камі. Расце квет­ка-сон на пя­с­ча­най зямлі. Яна любіць так­са­ма бор. Схіліць сваю галоўку і пры­слу­хоўва­ец­ца да на­ва­кол­ля. Недзе ў пер­шай рэд­кай зеляніне кукуе зя­зю­ля. Ціха шу­мя­ць сосны. Спя­ва­ю­ць бе­рас­цянкі. Квет­ка-сон слу­хае гэтыя песні. Часам па­чу­ец­ца гуч­нае ржан­не коней. Яно па­ло­хае пту­шак. Пе­ра­ры­ва­ец­ца голас зязюлі. На бя­ро­зах дры­жа­ць зялёныя лісточкі. Толькі квет­ка­сон спа­кой­на ўгля­да­ец­ца ў ма­ла­дыя зялёныя за­раснікі. (66 слоў)

Па­вод­ле В. Віткі.