Каля ка­лод­зе­жа ста­я­ла драўлянае ка­ры­та. У ім заўсёды была чы­стая вада. Пры­бя­гу­ць ку­рачкі, па­ся­ду­ць на ка­ры­та і п’юць ваду. Не­уза­ба­ве пакліча іх пе­вень. Ку­рачкі бя­гу­ць да яго. А вось і два га­лубкі пры­ля­целі да ка­ры­та. Яны заўсёды пры­ля­та­ю­ць папіць вады. Адзін быў бе­ла­снеж­ны. Я назваў яго Сня­жок. А вось га­луб­ка была нечым па­доб­ная на цётку Волю. Я назваў яе Во­леч­кай. Сня­жок і Во­леч­ка пры­ля­талі кожны дзень. (67 слоў)

Па­вод­ле Я. Брыля.