Ве­се­ла жур­чы­ць пад гарой праз­ры­сты ручай. Яго чы­стай ха­лод­най вадой пры­ем­на асвя­жы­ць сябе ў га­ра­чы поўдзень. Цяністая пра­ха­ло­да ручая над­зей­на сха­вае па­да­рожніка ад га­ра­ча­га лет­ня­га сонца.

Над га­ла­вой стаіць чы­стае сіняе неба. У ку­стах ве­се­ла шча­бе­чу­ць птушкі над сваімі гнязд­зеч­камі. А ў іх сяд­зя­ць яшчэ го­ленькія пту­ша­няткі.

Як добра пасля ра­бо­ты па­ля­жа­ць на бе­раж­ку ру­чай­ка! Як здо­ра­ва тут у га­ра­чы летні поўдзень! (65 слоў)

Па­вод­ле Я. Ко­ла­са.