За­смя­я­ла­ся ў небе со­ней­ка. Па­ча­ло яно пром­нямі лічыць лед­зя­шы на стр­э­хах. За­буль­калі пад сне­гам ручаі. На таполі за­ма­хаў кры­ламі чорны грак. Ве­се­ла звіняць сінічкі на голым вецці. На ста­рой асіне звон­ка гру­кае дзя­цел. Снег у полі па­цям­неў і асеў. На др­э­вах на­бу­ха­ю­ць пу­пышкі. Елачкі сталі зе­ля­ней­шыя. 3 бяр­логі вылез мішка і за­жму­рыўся ад сонца. Зай­чык апра­нуўся ў шэрань­кую світку. На­во­кал усё звініць і гукае вясну. (67 слоў)

Па­вод­ле В. Ка­стручы­на.