Ра­ма­наўскае во­зе­ра заўсёды спа­кой­нае. Ве­ка­выя яліны і сосны над­зей­на ад­га­радзілі яго ад рэзкіх вятроў. Яно пры­ва­блівае ледзь чут­ным кры­шталь­ным зво­нам праз­ры­стых хваль. Пры­бяр­эж­ны чарот за­ча­роўвае сваім шэп­там. Ра­ма­наўскае во­зе­ра пры­ця­г­вае да сябе прас­тор­нымі сінімі'плёсамі. Сюды добра пры­язд­жапь ран­няй во­сен­ню. У гэтую пару во­зе­ра асабліва пры­го­жае. Кожны ка­мень­чык і сцяблінку відаць на ка­рыч­не­вым дне. У любую пару берагі во­зе­ра на­бы­ва­ю­ць дзіўную не­па­у­тор­наспь і за­пра­ша­ю­ць ад­па­чы­ць. (67 слоў)

Па­вод­ле А. Шаш­ко­ва.