Ішоў ад­ной­чы Дзям’ян ляс­ной сцеж­кай. Вось і знаёмая па­ля­на. Тут расце ма­гут­ны дуб.

Аг­лед­зеўся паляўнічы. Пад др­э­вам вавёрач­каг­завіха­ла­ся ля грыба. Потым узяла яго ў зубы і скок­ну­ла на дрэва. Не ўтрымаў звя­рок ношу. Цяжкі баравік выпаў з лагіак. Ва вёрка спрыт­на па­д­хапіла грыб і ўскочы­ла на дрэва.

Глянуў Дзям’ян угору. А там на галінках столькі роз­ных грыбоў раз­ве­ша­на!*Руплівая гас­падынь­ка за­па­сы на доўгую зіму рых­туе. (67 слоў)

Па­вод­ле У. Ягоўдзіка.