Ціхі сон ночы вее над зямлёю. За­сну­ла поле пад чор­наю посцілкаю цемры. Стары лес пе­ра­с­таў хістац­ца і ма­ха­ць касма­тымі лапамі. Хаты па­та­нулі ў цем­на­це. Ціха і спа­кой­на. Люблю я ў такую ночку выйсці адзін на бераг во­зе­ра. Круг­лы месяц лье свой блед­ны свет на сон­ную зямлю. Во­зе­ра люст­рам ззяе на ме­ся­цы. Ты­сячы зорак лю­бу­юц­ца ў ім. Ёсць нешта дзіўнае і важ­нае ў гэтым спакоі лет­няй ночы. (68 слоў)

Па­вод­ле Я. Ко­ла­са.