У канікулы паехаў Васілёк з ба­ць­кам у вёску. Прый­шлі яны ў кузню. УІгорне ву­гол­ле га­ры­ць. Дзяд­зь­ка сту­кае ма­лат­ком па ка­вал­ку рас­па­ле­на­га жа­ле­за. Нар­эп­ше ён паклаў молат і апусціў га­ра­чае жа­ле­за ў ка­ры­та з вадой. Так жа­ле­за'за­гар­тоўва­ец­ца. Цяпер яно не баіцца ні га­ра­чынц. ні хо­ла­ду.

За­ду­маўся Васілёк. Вось чаму яго сябры хо­ла­ду не ба­яц­ца. Яны летам пя­куц­ца на со­ней­ку. У мароз гу­ля­ю­ць на све­жым па­вет­ры. Таму і дужыя. (70 слоў)

Па­вод­ле П. Бе­раз­ня­ка.