Дзяніска і Ан­др­эй­ка пайшлі на во­зе­ра лавіць рыбу. Дзень быў спя­кот­ны. Го­ра­ча свяціла ў небе со­ней­ка. Хлап­чукі вы­ку­паліся

ў цёплай вадзе. Потым яны закінулі вуды.Недалёка ад іх пыр­ха­ла ча­род­ка вераб’ёў.

Рыба не кля­ва­ла. Хлап­чукі амаль за­дра­малі.Рап­там над іх га­ло­вамі матнуўся цёмны цень.Хлоп­чыкі ўбачылі вялікага кар­шу­на. Ен кінуўся на вераб’ёў. Ма­ленькія птушкі рас­сы­паліся хто куды. Кар­шун крута рвануў у неба без здаб­ы­чы. (67 слоў)

Па­вод­ле А. Ста­ве­ра.