Увесь дзень сва­воль­ны вецер гнаў вялізныя і ма­ленькія хмары. Пад вечар ён етаміўся. . Сонца разліло сваё свят­ло над зямлёю.

Але вось зноў прач­нуўся вецер. Ён сабраў малыя хмаркі ў адну і пагнаў яе. Плыла гэта хмар­ка і пыр­ска­ла рэдкімі кроп­лямі даж­д­жу.

За гэтай хмар­кай вецер гнаў дру­гую. Яна залівала на да­ро­гах ямкі. Лу­жы­ны раслі на вачах.

Але вось хмаркі прап­лылі. Со­неч­нае свят­ло зноў разлілося над зямлёю. На­радзілася вясёлка. (69 слоў)

3 часопіса «Ча­ла­век і пры­ро­да».