Усё лета цвітуць дзь­му­хаўцы. Яны па­доб­ныя на ма­ленькія со­нейкі з зялёнымі пром­нямі. На­сен­не дзь­му­хаўца пас­пя­вае хутка. А на месцы кве­так утва­ра­юц­ца пу­шы­стыя шарыкі.

Дзь­мухні на шарык. У па­вет­ры па­плы­ву­ць лёгкія пу­шынкі. Вось таму народ і назваў гэтую кве­тач­ку дзь­му­хаўцом.

Раніцай дзь­му­хаўцы пра­чы­на­юц­ца і ўсміха­юц­ца адзін ад­на­му сваімі залацістымі пялёсткамі. Уве­ча­ры кветкі за­кры­ва­юц­ца і моцна спяць усю ка­рот­кую ноч. У со­неч­ны летні дзень па­лян­ка з квітне­ю­чымі дзь­му­хаўцамі зда­ец­ца за­ла­той. (69 слоў)

Па­вод­ле М. Прышвіна.