Хто не ведае гэ­та­га кры­ла­та­га ляс­но­га док­та­ра? Дзят­лаў на Бе­ла­русі жыве цэлая ся­мей­ка.

Ёсць дзят­лы стра­ка­тыя, зялёныя, сівыя. Са­ма­га вялікага дзят­ла на­зы­ва­ю­ць жаўна. Ён апра­ну­ты ў чор­нае апяр­эн­не, а на га­ла­ве носіць чы­рво­ную ша­пач­ку. Дзюба ў жаўны нібы жа­лезнае до­ла­та. За два тыдні ён будуе прас­тор­нае дупло. Жаўна лечы­ць дрэвы ад світання да змяр­кан­ня. I як сапраўдны Айбаліт ніколі не стам­ля­ец­ца рабіць дабро  — бе­раг­чы нашы гаі, дуб­ро­вы і бары. (70 слоў)

Па­вод­ле У. Ягоўдзіка.

Па­ве­даміць пра пас­та­ноўку пра­цяжніка ў апошнім сказе.